Gerechtelijke verkoop van schepen
Net als bij het beslag leggen op schepen is de Nederlandse executoriale verkoop relatief eenvoudig en pragmatisch geregeld. Uitgangspunt is dat de executant niet alleen met diens eigen belang, maar ook met de belangen van alle schuldeisers heeft te rekenen, en hier heeft de wetgever onder meer gevolg aan gegeven door de veiling zo te organiseren dat er een maximumprijs wordt bereikt. De deurwaarder leidt de veiling, de bieders worden meestal vertegenwoordigd door hun Nederlandse advocaten die voor hun cliënten bieden. Voor de buitenstaander lijkt het een nogal zenuwslopend proces te zijn, en er zijn uit het verleden enkele beruchte fouten bekend. De inzet is letterlijk hoog.
Het systeem is als volgt: eerst wordt de hoogte van de eerste tranche bepaald bepaald. De deurwaarder opent het biedingsproces op een bepaald bedrag, dit kan de minimumprijs zijn als die in de veilingscondities is opgenomen, maar dit hoeft niet. Dan volgt het opbieden, tot er een bedrag is bereikt dat niemand meer wil overbieden.
De hoogste bieder wint het schip nog niet, maar heeft wel een premie verdiend, gebaseerd op een bepaald percentage van de koopprijs. Deze premie is bedoeld om zijn moed te belonen voor het bepalen van de hoogste prijs. Laten we zeggen dat de deurwaarder de biedingen op US$ 9 miljoen inzette, en dat het hoogste bod US$ 15 miljoen is, en dat alle ingevoerde aanwezigen bij de veiling weten dat een redelijke prijs voor het schip 11 miljoen dollar zou zijn. Als er bij het bepalen van de tweede tranche niemand meer biedt, dan heeft de hoogste bieder niet de premie, maar het schip gewonnen.
Het tweede deel van de veiling gaat van start. De gerechtsdeurwaarder roept een steeds lagere prijs af: “US$ 15 mio, US$ 14,9 mio”, enzovoort. De eerste bieder die “mijn!” roept nadat een prijs is afgeroepen, die heeft de veiling gewonnen. In het meest gehanteerde systeem voor de Rotterdamse rechtbank wordt die laagste prijs opgeteld bij de som die in de eerste tranche is vastgesteld, waarover de biedpremie (of “plokgeld”) verschuldigd is. Het is ook wel eens anders, en dan kunnen kostbare vergissingen worden gemaakt.
Aangezien de gunning van het schip wordt vermeld bij vonnis, meestal beschikbaar is op dezelfde dag of de dag na de veiling, aanvaarden de scheepsregister wereldwijd een dergelijk vonnis als bewijs van levering.. De bieder is overigens niet verplicht zijn opdrachtgever bekend te maken tijdens de veiling.
Ons kantoor heeft ruime ervaring met het organiseren van veilingen en het deelnemen aan het biedproces.